اشعار عربی و فارسی

در گوش سمع عارفان, هم ظاهر و هم در نهان..

اید صدا از اسمان, دیگر در این عالم نمان..

 سر خواب لاتعبیر را, استاد مکتب پیر را..

این نامه ی تقدیر را, بگشا ببین اکنون بخوان..

 گفتا نگو از راز او, از نور چشم ناز او..

این لحن غم اواز او, می اید از هر سو مکان..

 افتاده ام در چاه غم, با ناله ای در اه غم..

رسوا مکن ان ماه غم, با جرعه های شب روان..

 بالا برو ای بهترین, از بام دیوار زمین..

من امدم با هر یقین, دیگر نمی اید گمان..

 گفتم بیا من می روم, از ان هوس از این حرم..

ترسم نگاه دلبرم, رسوا کند پیر و جوان..

 ای باده مست همدلی, اید شبی در منزلی..

دیگر نباشد مشکلی, گرگی که خود باشد شبان..!

 اه ای خدا لطفی روا, دارم به دل این ماجرا..

خوابم نمی اید چرا؟ با شوخ یار مهربان..!!

      شاعر؛  مجاهد ظفری